هزار شکر که از خونِ دل وضویی هست            لـباس مشکی ما هست، آبرویی هست

بیا حسین بـگـو تا که ما به سر بزنـیم            میان شاه و گدا، راه گفت و گویی هست

همیشه سنگ غمت را به سینه‌ام زده‌ام            خوشم برای شکستن، مرا سبویی هست

دوباره چشم شما زخم می‌شود، دیر است            مرا ببین، که به چشمت هنوز سوئی هست

مـرا بـرای مُحـرّم دوبـاره مُـحْرِم کن            منای کرب وبلا هست و آرزویی هست

مرا بکش به همان روضه‌های ناگـفته            همیشه پیش شما روضۀ مگویی هست

گـمان کـنـم نـرسم تا به شـام عـاشورا            فقط برای همین چند شب گلویی هست